سالنامه پارس قدیمیترین سالنامهاس است كه تقریباً به طور منظم انتشار یافت. این سالنامه به صاحب امتیازی محمدعلی امیرجاهد در تهران تأسیس و با قطع جیبی تا 1332ش به طور سالانه منتشر میشد. امیرجاهد در ابتدای 1304ش تقویم كوچكی به نام سالنمای 1304 انتشار داد كه آن مقدمهای برای بنیادگذاری سالنامة پارس بود. اولین شمارة این سالنامه در 24 بهمن 1304 منتشر شد. در بعضی از شمارهها بر صفحة عنوان آن آمده:
«سالنامة رسمی مملكتی ایران مشتمل بر مطالب ادبی، اجتماعی، فلاحتی، خانهداری، فكاهی، فنی، بهداری، تجارتی، تاریخی و علمی» و نیز «راهنمای تشكیلات دولتی با مطالبی دربارة حوادث سال و مسائل اجتماعی». این سالنامه یكبار به علت چاپ اعلامیهای مبنی بر بهایی بودن اكثر رؤسای متنفذ ادارات دولتی و نفوذ آن در جریانات سیاسی و داخلی ادارات توقیف شد. از این رو مكاتباتی بین تشكیلات كل نظمیة مملكتی با وزارت دربار در این باره صورت گرفت. امیرجاهد نیز برای رفع توقیف از آن نامهای به وزیر دربار نوشت و متذكر شد كه آن اعلان را با كمال بیطرفی چاپ كرده و چون وزارت معارف ناظر بر تمام مندرجات سالنامه بوده و آن را امضا كرده به چاپ رسانده است. همچنین اظهار خدمتگزاری و چاكری كرده و توضیح داده كه مقصود اعلان دهنده ترویج كتاب كشفالحیل بوده است و در واقع بدین وسیله طلب بخشش و عفو میكند. عبدالحسین تیمورتاش نیز طی نامهای به نظمیه از آن رفع توقیف كرد.